Fenomen “Squid Game”. Dlaczego świat pokochał ten serial?

Od kilku tygodni „Squid Game”, czyli serial dostępny na Netflixie, bije rekordy popularności w sieci. Produkcja cały czas utrzymuje się na pierwszym miejscu w TOP 10 tej platformy. Dlaczego ten brutalny thriller okazał się globalnym sukcesem?

Kadr z serialu “Squid Game”

Produkcja południowokoreańskiego reżysera Hwang Dong-hyuka opowiada o 456 spłukanych graczach, którzy przyjmują dziwne zaproszenia do udziału w grach dla dzieci. Nagroda jest kusząca, ale stawka — przerażająco wysoka… Grupa Koreańczyków zostaje najpierw zwabiona na odległą wyspę, a potem ma rozegrać serię gier, z których zwycięzca stanie się multimilionerem. Wkrótce sprawy przybierają mroczny obrót, ponieważ już na początku pojawia się najbardziej makabryczna wersja gry “Czerwone światło, zielone światło” (odpowiednik zabawy „Baba Jaga patrzy”) – w tym przypadku jest to gra, w której poruszenie się oznacza śmierć.

Netflixowy serial zawierający w sobie podstawowe cechy kina koreańskiego, jednak zaskakuje widza, który jest przyzwyczajony do „bezpiecznego”, zachodniego kina. Z jednej strony bajkowa kolorystyka, a z drugiej ogromne okrucieństwo. Serial potrafi przejąć lub zasmucić widza, ale też rozbawić go w niektórych sytuacjach. Zawiera w sobie także krytykę nierówności społecznych, co najwyraźniej trafia do masowego odbiorcy. A to wszystko za sprawą przekonujących bohaterów, których prawdziwe oblicza są obnażane z upływem czasu i okoliczności w kolejnych grach. Rozgrywki przypominają igrzyska na śmierć i życie czyli coś, co uwielbiali oglądać ludzie już w starożytności.

Sukces to w pewnym sensie wypadkowa uniwersalnej problematyki, z którą zderza się każde nowoczesne społeczeństwo, z motywami charakterystycznymi dla konkretnego kręgu kulturowego. Serial stara się nas angażować w losy bohaterów. Próbuje maksymalnie zbliżyć widzów do historii dłużników. Choć odbiór serialu (ale i zachowań bohaterów) jest różny i dzieli widzów, to nikt tak naprawdę nie przechodzi obok serialu obojętnie. Widać, że twórcy “Squid Game” czerpią z tego, co znane, ale dodają także coś od siebie. Kontrastuje rozrywkę (“z dreszczykiem”) i dramat, tworząc całkowicie unikalną „własność”.